روضه خوانی، سلیقه نیست؛ فریضه است.

نگارش در تاریخ ۱۴ شهریور ۱۳۹۹ | ارسال شده در بخش گاه نوشت ها | هیچ نظری

▪️روضه خوانی، سلیقه نیست؛ فریضه است

ما ناظران به واقعۀ عاشوراییم نه بازیگران و هنرمندان آن صحنۀ ماندگار و جاوید. از این جایگاه جز معرفت به آن واقعه عظیم و فاجعه هولناک و اندوه و حسرت خوردن بر ظلم بزرگی که به انسان و ارزشهای الهی و میراث رسالت پیامبر(ص) در کربلا رفته است چیز دیگری معقول نیست.
از این معانی گذشته ما پیرو اهل بیت علیهم السلام هستیم. پیشوایان معصوم ما دویست سال پس از واقعۀ کربلا در میان مردم و شیعیان خود آشکارا زیسته اند و در بارۀ عاشورا سخن گفته و در برابر آن رفتاری روشن داشته اند. مصیبت کربلا را خوانده و شنیده اند و بر آن گریسته و گریانده اند.
دیروز سالروز شهادت حضرت زین العابدین علیه السلام بود، همه سیره نویسان در تاریخ زندگی ایشان از سوگواری حضرت و اشک بی پایان ایشان بر کشته های مظلوم کربلا نوشته اند و از شادمانی ننوشته اند. آیا او خود همراه و همبند زینب س نبود؟ یا جمله ما رأیت الا جمیلا را نشنیده بود؟
یکی از هزاران کلام گهربار پیشوای پنجم محمد باقر علیه السلام در سوگواری و گریستن بر سالار شهیدان را از زبان عارف نامی جهان شرق، ستارۀ ادب فارسی، عطار نیشابوری بشنوید که نوشت:
«شبی او را (امام محمد باقر) کسی گفت: یا سیدی چند گریی؟! گفت: ای دوست، یعقوب را یک یوسف گم شده چنان بگریست که چشمهایش سفید شد. من دَه کس از اجداد خود یعنی حسین علیه السلام و قبیله او را در کربلا گم کرده‌ام، کم از آن کی در فراق ایشان دیده‌ها سفید کنم؟.» (تذکره ﺍﻷﻭﻟﯿﺎﺀ، ذکر امام محمد باقر علیه السلام)
از پیشوای ششم رساله ها و کتابها در اهمیت عزا بر شهیدان کربلا و گریه در ماتم آن عزیزان درگاه حق در فرهنگ اسلامی بجای مانده است و فرامین و احادیث و تاریخ، گویای مرام و روش باقی ائمۀ دین است، علیهم صلوات الله اجمعین.
گفتارهای عاشورایی امام رضا ع در مرو و در سرزمین ایران بزرگ که دیگر روشن تر از آفتاب است. سخنانی که با اصحاب خود مانند ریّان بن شبیب فرمود در این باره کافی است برای کسی که طالب حقیقت باشد نه در پی هوا و هوس. یا گریه های بی امان ایشان و هق هق اندوه او را به هنگام شنیدن سوگوارۀ منظوم دعبل خزاعی ، تاریخ به روشنی یاد می کند.
بلی در مذاهب دیگران از جمله مذهب وهابیت، مانند اسلاف تاریخی شان، گریستن بر عزای امام حسین ع حرام و وارد شدن و نشستن در مجالس سوگواری بر آن حضرت و خاندان پیامبر ص، بدعت است. جزاهم الله بکفرهم
مولوی عبدالحمید پریروز در سخنرانی خود گفت: «اینکه اهل سنت (البته عمومیت ندارد و تهمت به اکثریت سنیان است) در ایام محرم عزاداری نمی کنند یا لباس سیاه نمی پوشند، این به معنای بی تفاوتی یا عدم ناراحتی در این موضوع نیست، بلکه عزاداری مرسوم در محرم و پوشیدن لباس سیاه، هنگام مصیبت در فقه و عقیدۀ اهل سنت نیست.»

اکنون هر کسی آزاد است که راه و رسم و فقه اهل بیت ع را در مواجهه با عاشورا و کربلا اختیار کند یا راه و رسم غیر شیعه و جدا ماندگان از پیروی امامان شیعه را.
والله یعلم المصلح من المفسد
۱۲ شهریور ۹۹

مطالب مرتبط

یک نظر بگذارید