سکوت و گفتار شافعی در بارۀ حضرت موسی بن جعفر(ع)

نگارش در تاریخ ۷ اسفند ۱۴۰۰ | ارسال شده در بخش گاه نوشت ها | هیچ نظری

فضائلی برای ائمه(ع) و از جمله، امام موسی کاظم علیه السلام در کتب اهل سنت ذکر شده است که گاهی علی رغم درست و واقعی بودن بخش بزرگی از آنها، همچنان نیازمند تحلیل است تا شخصیت گویندگان آن فضائل و انگیزه ها و اهداف آنان و همچنین میزان محافظه کاری آنان در بازگویی حقایق پیرامون اهل بیت (علیهم السلام) آشکار گردد و نیتهای واقعی وواهداف پنهان آنان از نشر فضائل، مخفی نماند و تلاش برای شناخت گویندگان و نویسندگان آن فضائل، فراموش نگردد.

برای نمونه، کمال الدین دمیری عالم اهل سنت می نویسد:
«شافعی [رییس فرقه فقهی شافعی که یکی از چهار فرقه سنی است] پیوسته می گفت: «قبر [امام] موسی الکاظم، نوشدارویی مجرب است.» (حیاه الحیوان الکبری، انتشارات دارالبشائر، ج ۱، ص ۴۳۲)

این کوتاهه گویی ها اگر به درستی تحلیل شود دانسته خواهد شد که نتیجه فشار بیداری جامعه و حضور آگاهان شیعه در میان عالمان و صاحبنظران بوده است و البته با نهایت محافظه کاری در سالهای پس از مرگ هارون خبیث، چنین اظهاراتی بر زبان رانده می شد. همان زبان و قلم هایی که در غیاب حجت خدا و زندانی شدن وی در کنج سیاهچال های ستم هارونی، هیچ حرفی بر زبان نراندند و فضیلتی از آنان را یادآور نشدند. اگر از مظلومیت و معصومیت فرزند مطهر پیامبر و زهرا(سلام الله علیهم) نگفتند اما از آراء حیات بخش آنان نیز چیزی باز نگفتند و بلکه با ادعای دین شناسی و فقه و فتوا، در برابر و گاهی علیه آرای تابناک آنان، بیهوده گویی و فضل فروشی کردند.

سلام خداوند بر گنجینۀ پنهان علم الهی و منادی الهیات خالص قرآنی و عقلانیت منزه الهی؛ شهید زندان ستم هارونی، حضرت موسی بن جعفر الکاظم علیه السلام.

@menbar_ansari

مطالب مرتبط

یک نظر بگذارید