خراب چشم اویم

نگارش در تاریخ ۱۸ مرداد ۱۳۹۹ | ارسال شده در بخش شعر | هیچ نظری

خراب چشم اویم

باز در خیزاب چشمانت دل دریا خراب
ساحل سنگین دل زین موج بی پروا خراب
حالت چشم تو را هر چشمه ساری تشنه است
آبشاران در پی تو تا لب دریا خراب
از نسیم روح تو در سبزه زاران شیون است
هست آیا در عبورت چشم گل تنها خراب؟
تا نمیرد در خیالم یاد آن ایام سبز
همچنان خشکیده سروی مانده ام بر پا خراب
عشق آمد تا کند کار من و دل را تمام
عاقبت هم خویش رسوا کرد، هم ما را خراب

قم، دهه هفتاد

 

پی نوشت:

باور دارم که توصیف چهره ها و ترسیم آنها در قالب کلمات و الفاظ، کاری است دشوار و از بسیاری افراد هرگز ساخته نیست. با این وصف در منابع حدیثی و تاریخی اسلام توصیفات متقاربی از حالت چشمان امیرالمؤمنین علی علیه السلام ارائه شده است. بهترین توصیف ها را در بارۀ چشمانش بیش از بیست سال پیش در یکی از متون روایی دیده ام که چنین بیان می‌کرد که هرگاه به چشمانش مینگریستی آن را در لایه ای از زلالی آیینه ای می یافتی که درخشش خیره کننده ای داشت. منبع این توصیف را متأسفانه امروز به خاطر ندارم و در جستجوهایم آن را نیافتم. دریافتن همین توصیف سبب شد تا در آن سالها غزلی کوتاه در مضمون چشمان امام علی علیه السلام بسرایم. اکنون به چند توصیف کوتاه از چند منبع معتبر اسلامی در تصویر و ترسیم رنگ و حالت چشمان امام(ع) بسنده می کنم و ضمیمۀ غزل ساخته و در شب عید بزرگ الهی، عید غدیر به آستان آن حضرت و همه شیعیانش به رسم هدیه، تقدیم می کنم. باور دارم که «إنّ الهدایا علی قدر مُهدیها»
نمونه سخن منابع اسلامی در توصیف چشمان علی علیه السلام؛
ابن عبدالبر(م ۴۶۳ق) در کتاب «الاستیعاب فی معرفه الاصحاب»: حضرت على(ع) قامتی معتدل و چشمانی سیاه داشت. خوش‌سیما بود و مانند ماه شب چهارده، از زیبایى می‌درخشید.
علامه مجلسی (ره) از جابر و ابن حنفیه روایت نقل می کند که علی -علیه السلام- مردی میان قامت و تنومند بود، ابروانی بلند و کمانی، چشمانی درشت و مشکی داشت که سپیدی آن کمی آمیخته به سرخی بود. چهره‌اش از زیبایی می‌درخشید، گندمگون بود. (بحار الانوار ج۳۵، چاپ ایران، ص ۲ و ۳)
صاحب کتاب ذخائرالعقبی می نویسد: علی علیه السلام ، مردی کامل بود… با چشمانی مشکی و درشت. زیبا صورت، گشاده رو، بسیار متبسم. (ذخائر العقبی، ص ۵۷)

مطالب مرتبط

یک نظر بگذارید