اهمیت انتشار آرای رجالی و حدیثی آیت الله خویی«ره»

نگارش در تاریخ ۶ مهر ۱۳۹۹ | ارسال شده در بخش گاه نوشت ها | هیچ نظری

اهمیت تبیین مبانی مکتب فقاهتی آیت الله خویی(ره) *

هشتم ماه صفر امسال (۱۳۹۹ش/۱۴۴۲ه‍) بیست و نهمین سالگرد حضرت آیت الله العظمی خویی از مراجع و برجسته ترین فقهای معاصر شیعه است. وی در سال ۱۴۱۳ هجری (۱۳۷۱ ش) در حصر و حبس خانگی، در شهر کوفه عراق ، چشم از جهان فروبست و در جوار حرم امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در نجف اشرف خاکسپاری شد..
آیت الله خویی (رحمه الله علیه) را به حقیقت باید نقطۀ اصلی و مرکز گسترش فقاهت شیعی در عصر حاضر نامید. مشهور است که درس ایشان مجتهد پرور بود. فهرست بلندی از فقیهان و مجتهدان واجد مقام علمی و اخلاقی نجف اشرف و قم را می توان بر شمرد که همگی از شاگردان ایشان بوده اند. علاوه بر آنان خوشه چینان از تحقیقات فقهی و تفسیری و رجالی و حدیثی ایشان بسیارند. آثار علمی و تقریرات درسی ایشان نیز از منابع مهم تحقیقات در دانش های چهارگانۀ فقهی و اصولی و حدیثی و تفسیری است. همچنانکه نقش مهمی در بقای حوزۀ علمی نجف اشرف در دوران استبداد خونین طاغوت عراق داشت و داغ و درد شهادت فرزندان شهید و رحلت مظلومانه و شهادت گونه اش، گواه صدقی بر این واقعیت تاریخی است.
با وجود چنین جایگاه علمی رفیع و مؤثری، و همچنین به دلیل ارجاع و مأخذ دهی فراوان به آرا و نظریات حوزوی ایشان، توسط بسیاری از نویسندگان و صاحبنظران و حتی مدعیان و بلکه مخالفان تشیع؛ ضرورت دارد که نظریه ها و آراء ایشان به شیوه و شکلی گویا و منسجم به ویژه در زمینۀ ۱) نوسازی و تدوین دانش رجالی حدیثی شیعه و ۲) نقش علمی و تاثیر گذاری ایشان در مباحث کلامی شیعه ، جای کار بسیار دارد و باید از نشر و اطلاع‌رسانی بیشتری برخودار بشود تا هم سرمایۀ علمی و میراث ارزشی آن بزرگوار مورد استفاده بیشتر باشد و هم از سوء استفاده های احتمالی جلوگیری گردد.
برای مثال، امروزه کسانی هستند که برخی از دیدگاه های خاص و مناقشه برانگیز امثال آقای بهبودی، صادقی تهرانی ، و آصفی را به مبانی رجالی حدیثی آیت الله خویی منتسب میدانند.
همچنانکه کسانی از قبیل آقای غروی اصفهانی و کمال حیدری برای اثبات شذوذ عقائدی خودشان گاه و بیگاه به مبانی و دیدگاه های آیت الله خویی (ره ) استناد می کنند. برای نمونه سید کمال حیدری در یکی از گفتارهای خود که توسط هواداران توزیع فراوانی در شبکه های مجازی داشته است به صراحت مدعی می‌شود که «بنا بر مبانی رجالی آیت الله خویی، تولد امام زمان(عج) در روایات ما قابل اثبات نیست». ادعایی که نادرست بوده و از سوی محققان پاسخ داده شده است. [البته تازه واردان باید توجه داشته باشند که العیاذ بالله، آیت الله خویی(ره) و آقای کمال حیدری هیچ‌یک منکر وجود امام زمان (ارواحنا فداه) نبوده و نیستند و به تولد و حیات و امامت آن حضرت اعتقاد کامل دارند.] موارد دیگری از این دست، سوء استفاده ها به چشم میخورد که در اینجا از ذکر آنها به دلیل احتیاط خودداری می شود.
بنابر این ضرورت دارد افزون بر متون عربی و درسی؛ در کتاب، مقاله و یادداشت های فارسی نیز مبانی فقهی، حدیثی، رجالی و تفسیری ایشان را بیشتر و گسترده تر، بازگو و توزیع و نشر نمود تا ضمن بهره بردن از آن میراث گران و سرمایه عظیم علمی، راه برداشت های غیر علمی و نسنجیده از آراء آن مرجع بزرگ، بسته شود.
حسین انصاری، یزد
ششم مهر ۹۹

* یادداشت پاورقی:

جایگاه بزرگ علمی و اخلاقی آیت الله خویی از زبان آیت الله شبیری؛

حضرت آیت الله شبیری زنجانی ذکاء و حافظه فوق العاده را از ویژگی های بارز آیت الله العظمی خویی برشمردند.

به گزارش شفقنا، مرجع تقلید شیعیان در گفتاری به مناسبت سالگرد ارتحال آیت الله العظمی خویی بیان داشته اند: آقای خویی چند امتیاز فوق العاده دارد. یکی سرعت انتقال فوق العاده و ذکاء است.

آقای بهشتی که فضل و تقوای او مورد قبول همه بود و صلاحیت مرجعیت بعد از آقای خویی را از نظر حوزه های علمیه کاملا داشته و ملّای حسابی بود و در جلسه استفتای آقای خویی شرکت می کرده است. آقایی خطاب به ایشان می گفت: آقای بهشتی! شما در این جلسه شرکت می کنید، استفاده هم می کنید از این جلسه؟ (آقای بهشتی) گفت: از ذکاء او من استفاده می کنم. هیچ مساله مشکلی نیست که احتیاج به فکر عمیق داشته باشد، مختصر فکر می کند و حل می کند. ذکاء او خیلی ممتاز است.

یک وقتی، من یک سئوال دیگری هم کردم و ایشان جواب دادند که معلوم شد، آن هم مبتنی بر همین ذکاء ایشان است.

یکی دیگر، حافظه فوق العاده ایشان است. در سن بین نود و صد سالگی، قرآن حفظ می کرد. در این سنین که چیزی در حافظه انسان نمی ماند اما ایشان حافظه خیلی استثنایی داشت. فکرش هم فکر قوی بود و صاحب فکر بود.

بیان ایشان هم جزو بیان های درسی ممتاز بود. همین الان نوار بیانات ایشان را گرفتند، با همان که روی کتابت هست، یکی است به گونه ای که گویا از روی کتاب می خواند و بیان ایشان با آنچه نوشته است، یکی است.

قلمش هم خیلی قلم روشنی است و انسان راجع به چیزی که ایشان می خواهد بیان کند، گیج نمی شود. این امتیازات را دارد. شاید ۵۰ سال اخیر نجف، کمتر کسی است که از درس ایشان استفاده نکرده باشد.

شنیدم آشیخ محمدرضا آل یاسین، به ایشان گفته بود، طلبه هایی که به نجف می آیند، برای درس شما می آیند.

از آقای سید عبدالکریم اردبیلی رضوان الله تعالی علیه شنیدم که گفت: یک دفعه، پولی از طرف عرب ها به عنوان وجوهات به آقای آشیخ محمدرضا آل یاسین داده بودند چون ایشان مرجع عرب ها در تقلید بود. آقای آل یاسین هم این پول را برای آقای خویی فرستاده بود که ایشان به شاگردانش بدهد چون ایشان معتقد بود طلاب فقط برای استفاده علمی به درس آقای خویی می روند. چون آقای خویی، آن زمان، مرجعیت علی الاطلاق نداشت بلکه مرجعیت علمی داشته نه مرجعیت تقلیدی. افراد معدودی هم که بودند مرجعیت تقلیدی گفته نمی شد. ایشان این پول را برای دوجهت به آقای خویی می فرستد؛ یکی اینکه ترویج از آقای خویی شده باشد و دیگر آنکه پول ها به مصرف خودش برسد. چون طلبه های درسخوان آنجا می رفتند. آقای خویی هم پول را گرفته بود و از طرف آقای آل یاسین بین طلبه ها تقسیم کرده بود. خلاصه هر دو بزرگوار به جهات انسانی خودشان عمل کرده بودند.
(منبع: خبرگزاری شفقنا ؛ پایگاه بین‌المللی همکاری‌های خبری شیعه، پیاده شده از نوار سخنرانی درسی آیت الله شبیری زنجانی)

 

مطالب مرتبط

یک نظر بگذارید